Jedna ze smutniejszych opowieści Marii Konopnickiej.
Autorka we wspaniały sposób ilustruje obraz biednego społeczeństwa polskiego epoki fabrycznej.
Akcja noweli rozgrywa się w małym pokoiku na poddaszu, położonym w kamiennicy niedaleko fabryki. Mieszkają w nim: Marcyś - robotnik, kotłowy z fabryki i jego matka.
Czas akcji to druga połowa XIX wieku, prawdopodobnie lata 70.